Sprong in het diepe (deel 3)

Zie ook deel 1: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-1.html
Zie ook deel 2: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-2.html

Bas spurt achter Marieke aan. ‘Verdorie, wacht nou even, we zijn toch samen op pad?’ Marieke kijkt minachtend achterom en duikt nog dieper in haar kraag om de kou en Bas buiten te sluiten. Een paar stampende passen verder staat ze ineens stokstijf stil en kijkt met wijd geopende ogen naar de grond. Ze houdt haar adem, haar trillende rechterhand wijst naar beneden. Op de dichtbedekte bodem, tussen het zachte mos, liggen botten. Harde, puntige botten; zo goed als kaalgevreten met hier en daar nog een rafeltje vlees eraan. Een geraamte of een karkas? In het schemerachtig grijze licht kan ze het niet goed zien. Bas buigt voorover. ‘Stop,’ roept Marieke. ‘Niet aanraken.’

Beiden knielen neer en kijken stilzwijgend naar het kale tafereel wat voor hen ligt. ‘Het is te groot om van een mens te zijn,’ zegt Bas nadenkend. ‘Het moet het karkas van een beest zijn, dat is natuurlijk niet raar in een natuurgebied als dit.’

Een diepe rimpel verschijnt op het voorhoofd van Marieke. ‘Als dit grote ding een beest is, wie heeft het dan opgevreten, een nóg groter beest?’ Angst golft door haar lichaam en ze kijkt verschrikt omhoog. Haar spiedende ogen verkennen de donkere schaduwen om hen heen. Ze voelt speldenprikken in haar nek, alsof ze wordt bekeken door ogen. Donkere gemene ogen die hen in de gaten houden. ‘Er is hier iemand…of iets…,’ fluistert ze. ‘We worden bekeken.’
‘Stel je niet aan,’ zegt Bas met stoere, lage stem en komt overeind. ‘Niks te zien. Het wordt nu wel snel donker, dus ik denk dat we beter terug kunnen lopen naar het dorp.’

Een ijzingwekkende schreeuw galmt door de bouwvallige steenfabriek achter hen. Bas pakt Marieke vast, trekt haar overeind en duwt haar richting de struiken. Gebukt rennen ze samen naar rechts en verstoppen zich achter een zandwal. Marieke drukt zich zó plat op de grond, dat ze het zand in haar neus voelt kruipen. Ze knippert driftig met haar ogen om de korrels uit haar wimpers te slaan. Haar lippen openen zich om iets te zeggen, maar Bas duwt haar nog verder naar beneden. Stil luisterend liggen ze zij aan zij in het zand. De koude hand van Marieke zoekt Bas. Hij knijpt zachtjes in haar hand en laat haar niet los.

Slepende stappen komen dichterbij. Het geluid van een raspende ademhaling wordt steeds harder, gevolgd door een enorme brul.

Wordt vervolgd...
Zie deel 4: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/10/sprong-in-het-diepe-deel-4.html