Vergane glorie (deel 1)

Ze zit heerlijk op de rand van het zwembad met haar benen bungelend in het water. Haar zonnebril parkeert ze boven op haar hoofd; haar gezicht moet natuurlijk wel egaal bruin worden. Op haar oorlel zit nog een vergeten toefje zonnebrandcrème. Ze hoort haar twee pubers ruzie maken, maar vertikt het om er aandacht aan te schenken. Het is vakantie, eindelijk zijn ze weer een keer op vakantie. Juist deze vakantie, waar ze zo lang voor hebben gespaard, wil ze niet laten vergallen door het geruzie met haar pubers of haar man.
Vorige week waren ze 25 jaar getrouwd. In plaats van het gebruikelijke feestje hadden ze, met roddels als gevolg, ervoor gekozen om samen weg te gaan. Naar de zon. Heerlijk nietsdoen en bruinbakken.

Vanuit haar ooghoeken ziet ze haar man op zijn ligbed liggen. Zijn uitgezakte buik over de rand van zijn zwembroek, zijn schouders zijn al rood.
Hij ligt met zijn hoofd opzij gezakt en zijn mond open. Hoort ze dat nou goed? Hij snurkt, mijn god, hij snurkt!

Met een diepe zucht trekt ze haar iets te kleine rode bikinihesje goed. Als ze zodadelijk gaat zwemmen, moet er niks buitenboord hangen. Ze heeft wel drie bikini's teruggestuurd naar Wehkamp, voordat ze de juiste had. Uren heeft ze zichzelf, zittend op de rand van haar bed, bestudeerd in de spiegel. Bij elke pose weet ze hoe ze het best haar armen kan plaatsen, zodat haar rondingen ietwat gecamoufleerd worden. Ze kan ze dromen, haar poses.


Aan de overkant van het zwembad zijn alle ligbedden bezet. Wauw! Een knappe, gebruinde Italiaan verrijst van zijn ligbed. Zijn breedgespierde borstkas glanst in het zonlicht.
Hij kijkt! Verdorie, hij kijkt! Naar haar!
Een trage glimlach verschijnt op zijn gezicht als hij voorover buigt om met een lome duik het zwembad in te duiken.

Gelukkig zat ze net in haar beste pose op de kant. Ze tuit haar lippen, zoals ze dat honderden keren heeft geoefend. Een zweetdruppel glijdt tussen haar hangende borsten.
Zal ze ook even in het water gaan? Quasi nonchalant, dicht bij de mooie Italiaan? Ze buigt voorover en raakt met haar vingertoppen het water aan en besprenkelt haar armen voorzichtig.
Zo mooi mogelijk het water in glijden, dat is haar missie. IJverig houdt ze haar buik in en ze steekt haar voet uit. Niet laten merken dat je het water koud vindt, denkt ze nog net voor ze plonst.
Ze draait zich zo bevallig mogelijk op haar rug en begeeft zich drijvend richting haar Italiaan. Als haar man haar nu maar niet in de gaten houdt, denkt ze, maar meteen daarna hoort ze zijn gesnurk. Gelukkig, hij slaapt nog.

Ademloos drijft ze op haar rug, stilletjes hopend dat ze tegen de knapperd op zal botsen.
Plotseling wordt ze kopje onder geduwd. Een zware hand duwt haar met volle kracht naar beneden. Proestend komt ze boven. Haar hoofd heeft dezelfde kleur gekregen als haar rode bloemetjesbadmuts, die ze zorgvuldig heeft uitgekozen bij haar bikini.

De Italiaan kijkt haar verschrikt aan. Zijn vriend aan de overkant in het zwembad schatert van het lachen, zijn armen nog omhoog.
Verdorie, ze dachten dat haar badmuts de bal was.

Het partijtje waterpolo is in het water gevallen.
Haar mooie dromen ook.

Wordt vervolgd...
Zie deel 2: http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/08/vergane-glorie-deel-2.html